Het valt me steeds vaker op hoe verdeeld de wereld lijkt. In de politiek buitelen meningen over elkaar heen, vooral nu weer bij de algemene politieke beschouwingen. Polarisering lijkt het nieuwe normaal. En eerlijk gezegd: ik word daar doodmoe van.

Misschien juist daarom raakte de workshop Flyball met mijn hond Taeke me zo. Zoals je op de foto kunt zien, zijn we daar samen bezig. Hij, vol energie en enthousiasme, ik met volle aandacht voor hem. Geen woordenstrijd, geen tegenstellingen, maar pure samenwerking. Hij vertrouwt op mij, ik op hem. Dat is verbinding.

Hoogsensitiviteit is een van de elementen in het Delphi-model van hoogbegaafdheid. Alles komt intens binnen, en juist daardoor kunnen we een diep verlangen voelen naar echtheid en verbinding. Het raakt als dat ontbreekt, maar het geeft vleugels als het er wél is. Voor mij zit dat gevoel niet in grote politieke debatten, maar juist in zulke kleine momenten van pure afstemming.

En terwijl we daar samen renden, sprongen en lachten (nou ja, ik lachte, hij blafte), dacht ik: dit is wat ik vaker wil zien — niet alleen hier met mijn hond, maar ook in de samenleving.

Want samen zijn we écht beter. Samen is fijner, leuker en uiteindelijk ook veel effectiever. Je hoeft het niet over alles eens te zijn, zolang je maar dezelfde kant op rent.

Als het aan mij ligt, wat meer Flyball in de wereld. Minder polariseren, meer samenwerken. Ik teken ervoor.